W pewnej gminie, w pewnym kraju, pewien Wójt postanawia wyjść naprzeciw społecznym oczekiwaniom. Aby usatysfakcjonować wszystkich mieszkańców zatrudnia dwóch zastępców – konserwatystę Adama i liberałkę Ewę. Ukrytym celem Wójta jest wpieranie społecznych podziałów, dzięki czemu będzie mógł dłużej utrzymać swoje stanowisko. Plan wydaje się idealny. Wójt nie przewidział jednak, że niespodziewanie Adam i Ewa zapałają do siebie zakazanym uczuciem… Nie przewidział także, że on sam ulegnie urokowi pokornej asystentki Wiesi Znikłej, która niczym cień ogarnia urzędowe problemy…
(MASKA)RADA GMINY to artystyczny bunt przeciwko podziałom, a przede wszystkim zabawna, ostra satyra na współczesną rzeczywistość. Spektakl zadaje pytania o to, co kryje się za wygłaszanymi światopoglądami, oraz, jak to się stało, że pozwoliliśmy na tak silną polaryzację naszego społeczeństwa.

Uwaga! Aktorzy w spektaklu używają nieparlamentarnych wyrazów.

REALIZATORZY:

Scenariusz i reżyseria: Natalia Fijewska-Zdanowska
Występują: Jarosław Boberek, Agata Fijewska, Zuzanna Fijewska-Malesza, Bartosz Mazur
Akompaniment: Agnieszka Orzechowska
Muzyka: Filip Dreger
Choreografia: Renata Piotrowska-Auffret
Kostiumy: Agnieszka Sasim
Reżyseria świateł: Mikołaj Malesza
Produkcja: Joanna Piotrowska

Realizacja: Fundacja Artystyczna MŁYN
dzięki wsparciu Miasta Stołecznego Warszawy
Partner: Stołeczne Centrum Edukacji Kulturalnej

SPEKTAKL DLA WIDZÓW OD LAT 16

PREMIERA: grudzień 2016 r

Patroni medialni:

Spektakl możesz obejrzeć w dowolnym momencie na platformie MŁYNOTEKA:

Uwaga! Aktorzy w spektaklu używają nieparlamentarnych wyrazów.

REALIZATORZY:

Obsada:
WÓJT – Jarosław Boberek
PANI ZNIKŁA – Zuzanna Fijewska-Malesza
EWA LEWA – Agata Kołodziejczyk
ADAM PRAWY – Bartosz Mazur
Scenariusz i reżyseria: Natalia Fijewska-Zdanowska
Muzyka: Filip Dreger
Akompaniament: Agnieszka Orzechowska-Kozak
Choreografia: Renata Piotrowska-Auffret
Kostiumy: Agnieszka Sasim
Ekipa filmowa:
Realizacja i montaż: Aleksandra Panisko
Zdjęcia: Tomasz Suski
Dźwięk: Sławomir Pietrzyk
Reżyseria świateł: Mikołaj Malesza
Realizacja świateł: Przemysław Scholl
Charakteryzacja: Anna Jabłońska
Mastering dźwięku: Przemysław Scholl
Produkcja spektaklu/asystent reżysera: Joanna Piotrowska
Produkcja nagrania: Dorota Szopowska
Inspicjent: Anna Herda

Realizacja: Fundacja Artystyczna MŁYN
dzięki wsparciu Miasta Stołecznego Warszawy
Partner: Stołeczne Centrum Edukacji Kulturalnej

SPEKTAKL DLA WIDZÓW OD LAT 16

PREMIERA: grudzień 2016 r

 

Patroni medialni:

 

Bardzo mocną stroną spektaklu jest jego obsada aktorska, każdy doskonale odnalazł się w swojej roli i zagrał przekonująco. Agata Fijewska w parze z Bartoszem Mazurem dostarczają wielu przezabawnych sytuacji przedstawiając relacje damsko-męskie, pokazują, że przeciwieństwa rzeczywiście się przyciągają. Zuzanna Fijewska-Malesza w roli Wiesi Znikłej jest przede wszystkim bardzo skromna, skryta i nieśmiała w towarzystwie, ale gdy zostaje sama, w biurze, pokazuje swoje drugie oblicze, bardzo pięknie śpiewa (zamiatając podłogę) opowiada nam swoją smutną historię. Jarosław Boberek w roli Wójta to fenomenalne połączenie ruchu scenicznego, głosu i dykcji.

Małgorzata Kociubowska, “(Maska)rada gminy” w Teatrze Młyn: Empatyczna gmina, 2016-12-27 

 

Tym samym scenarzystka i reżyserka – Natalia Fijewska-Zdanowska, po raz kolejny potwierdza swoją fantastyczną zdolność obserwacji otaczającej nas rzeczywistości, umiejętność wyłapania najważniejszych aspektów poruszanego problemu i łatwość przełożenia go na język teatru. Co więcej, cały zespół Teatru Młyn daje nadzieję, że w społeczności artystycznej są młodzi, niezależni, gniewni i zdolni ludzie, próbujący uświadomić swoim widzom potrzebę refleksji nad samym sobą.

Robert Stawski “Białe lub czarne tragikomiczne marionetki władzy”, 2016-12-20

 

To zresztą dość charakterystyczne dla sztuk przygotowywanych przez Natalię Fijewską-Zdanowską: bierze sytuacje, postawy, poglądy bardzo dobrze nam znane z codzienności, czasem je podkoloryzuje, wywołując nasz uśmiech albo złość, ale daje też swoim bohaterom ludzką twarz, pokazuje ich bez masek. Widzimy nie tylko funkcję, garnitur, pewność siebie, ale całą masę lęków, kompleksów i demonów, które tak dobrze rozumiemy.

Notatnik Kulturalny, 2016-12-10

 

Zuzanna Fijewska-Malesza w roli Wiesi Znikłej jest niezwykła. Raz skromna, spokojna i nad miarę pokorna wobec brutalnej rzeczywistości (i ludzi), potrafi pokazać pazurek. A przy tym śpiewa porywająco! Jarosław Boberek to prawdziwe sceniczne zwierzę, wójt całą gębą, hipokryta i „władca na tronie”. Znienawidzony, a jednak wybierany przez poddanych. Boberek świetnie kreśli groteskową postać Wójta, grając głosem, ciałem, ruchem głowy, ze znakomitą dykcją i wyczuciem. I zaśpiewać też potrafi, a jakże! Wójt umie przecież wszystko… . Ewa i Adam, konserwatysta i liberałka, dwie strony społeczno-politycznego podwórka, nie są tak czarno-biali, jak sami początkowo deklarują. Agata Fijewska w roli Ewy i Bartosz Mazur jako Adam dobrze oddają specyfikę i śmieszność, czasem zaślepienie osób deklarujących się jako zwolennicy wartości z „prawa” i z „lewa”.

Anna Czajkowska, Teatr Dla Was, 2016-12-13

Uzdolniona autorka i reżyserka Natalia Fijewska-Zdanowska stworzyła śpiewogrę, która naśmiewa się z różnic światopoglądowych sztucznie utwardzanych przez władzę. 

Bronisław Tumiłowicz,”Satyra na polaryzację”, Przegląd nr 52/27.12, 2016-12-28

Oglądając (MASKA)RADĘ GMINY widz raz ma wrażenie, że znajduje się w jakieś surrealistycznej rzeczywistości rodem z powieści Orwella, a raz, że trafił na posiedzenie Rady Gminy jednej z podwarszawskich miejscowości.
Sztuka pod reżyserią Natalii Fijewskiej-Zdanowskiej to z jednej strony odrębny świat będący alternatywą dla naszej prawdziwej, wielkomiejskiej polityki. Z drugiej zaś, to małe zwierciadło podłożone pod intencję polityków będących elitą narodu, a często kierujących się małostkowymi pobudkami i swoim własnym dobrem.

Kamil Sobczak,”MASKA(RADA) czy masakra gminy?”, Warszawska Kulturalna, 2016-12-28

Sztuka jest bardzo zgrabnie napisana. Zarówno dialogi, jak i piosenki wyrazistą kreską rysują nam bohaterów, co jest wzorowo oddane przez cały zespół aktorski. Brawa należą się zwłaszcza za to, że partie śpiewane nie stanowią jedynie muzycznych wypełniaczy, a są ważnymi elementami charakterystyki postaci i mówią nam o nich równie dużo, co kwestie dialogowe.

teatrdlawszystkich.eu   5.04.2019